ေသနပ္ကိုအမိန္႔ေပးနိုင္ရင္အစိုးရျဖစ္တဲ႔ေခတ္

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း

ႏိုင္ငံတကာ ျပကၡဒိန္မွာ ႏွစ္သစ္ တႏွစ္ကူးတယ္ဆိုတာနဲ႔ ဗမာျပည္မွာ လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔၊ ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔၊ အနီးေခတ္ဗမာ့သမိုင္းမွာ ဂုဏ္ယူစရာ အေကာင္းဆံုး အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြ တခုၿပီးတခုဆက္ေနခဲ့ၿပီး အဲဒီေနာက္မွာ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး အတာသဘင္ပြဲေတာ္ကိုေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။

ႏွစ္သစ္တႏွစ္ကို အင္မတန္ၾကက္သေရ ႐ွိစြာျဖတ္သန္းရတာပါ။ ဒါေပမဲ့အခုေတာ့ မတ္လ၂ရက္ေန႔ ေရာက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းတာကို ဂုဏ္ႁပု ထားတဲ့ “လယ္သမားေန႔”၊ မတ္လ ၂၇ရက္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ျပည္သူလူထုကို သတ္ျဖတ္ေနတဲ့ ေၾကးစားတပ္ကိုဂုဏ္ႁပုထားတဲ့ ေၾကးစားတပ္ေန႔ တို႔ကိုျဖတ္သန္းရပါတယ္။ အင္မတန္မွ ၾကက္သေရယုတ္ပါတယ္။ သံဃာေတြကို သတ္တဲ့၊ အမ်ိဳးသမီးေတြကို မုဒိန္းက်င့္တဲ့ တပ္ေတြကို သေျပပန္းကမ္း၊ နံ႔သာဖ်န္းခိုင္းေနတာဟာ ျမင္ရသူတိုင္းကို ေစာ္ကားေနသလိုပါပဲ။

တကယ္က်ေတာ့ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဒီတပ္မေတာ္ရဲ႕“ျဗဟၼာႀကီးေလးဦး”လို႔ဆိုရမယ့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၊ ဘီအိုင္ေအ၊ ဘီဒီေအ စတာေတြကိုေမ့ပစ္၊ ေခ်ာင္ထိုးလိုက္ၾကပါၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕သမိုင္းစာအုပ္ထဲမွာ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊတို႔ တေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ထက္ျမင့္ျမတ္၊ သူတို႔ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ ဓားျပတပ္၊ မုဒိန္းတပ္ႀကီးဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕အမိအဖေတာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အခုကိုပဲ လႊတ္ေတာ္နဲ႔သမတရဲ႕အထက္က ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္လို႔ေတြ႔ေနရပါၿပီ၊

သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ တပ္မေတာ္ဟာ လြတ္လပ္ေရးရကာစ တုန္းက ဖဆပလ အစိုးရရဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို လက္ခံခဲ့ပါေသးတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္တိုက္ေနရလို႔ ရန္ကုန္အစိုးရ သာသာက်န္ေတာ့တဲ့အခါမွာ ဦးႏုက အိႏၵိယကေန လက္နက္ခဲ ယမ္းေတာင္းေပးတာ ဘာညာေတြလုပ္ေပးေနေတာ့ စစ္တပ္ဟာ တည္႐ွိေနတဲ့ အစိုးရရဲ႕ အမိန္႔ကိုနာခံပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကူမင္တန္ တ႐ုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္မႈျဖစ္ပြားလာေတာ့လည္း တည္႐ွိေနတဲ့အစိုးရက ကုလသမဂၢမွာဒီကိစၥကို ေျပာေနဆိုေန တာေတြ လုပ္ေနတာျဖစ္ေတာ့ စစ္တပ္ဟာအစိုးရရဲ႕စကားကို နားေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖဆပလ အတြင္း ဂိုဏ္းတိုက္ပြဲေတြစတင္ ေပၚေပါက္လာတာနဲ႕အမွ် ဆို႐ွယ္လစ္အုပ္စုဟာ သူတို႔ရဲ႕ဆို႐ွယ္လစ္ပါတီ၀င္ေတြျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းကအစ စစ္တပ္ထိပ္သီးပိုင္းက လူေတြကိုစည္း႐ံုးတာလုပ္ပါေတာ့တယ္။ ၁၉၅၆ခုႏွစ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ စစ္တပ္ကဖဆပလအဖြဲ႕ကိုယ္စား အတိုက္အခံေတြကိုသတ္တာ၊ “ဆံုးမတာ” ေတြလုပ္ေပးတာဟာ စစ္တပ္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံ ေရးမွာဘက္လိုက္လာတာကို အထင္အ႐ွားျပလာတာျဖစ္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ဟာ အာဏာရအစိုးရရဲ႕စစ္တပ္မဟုတ္ ေတာ့ပဲ ဖဆပလရဲ႕စစ္တပ္ျဖစ္လာေနတဲ့ လကၡဏာပါ။

ဒီလိုနဲ႔ ဖဆပလအတြင္းအက္စႁပုလာေတာ့ ဆို႐ွယ္လစ္ေတြဟာ စစ္တပ္ကိုကုိယ့္လူအျဖစ္အပိုင္တြက္ပါေတာ့တယ္။ တြက္လည္းတြက္ေလာက္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကစစ္တပ္ထိပ္ပိုင္းရဲ႕ ရာခိုင္ႏႈန္း၈၀ေလာက္ဟာ ဆို႐ွယ္လစ္ပါတီ အႏႊယ္ေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဦးဗေဆြ-ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔ကဒီလိုသိမ္းသြင္းတာကို ဗိုလ္ေန၀င္းလို႐ွစ္စပ္ကလည္တဲ့လူက မသိပဲေနပါ့မလား။ ဖဆပလထိပ္ပိုင္းမွာကြဲၿပီးယိုင္ေနတာ၊ ျပည္သူလူထုကဖဆပလအစိုးရကို အယံုအၾကည္ေလ်ာ့နည္း လာတာ စတာေတြကို ႐ွစ္စပ္ကလည္တဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းကေကာင္းေကာင္းသတိထားမိပါတယ္။ အဲဒီလိုဖ႐ိုဖရဲ အားနည္း ေနတဲ့အုပ္စိုးသူကို ေသနတ္နဲ႔အမိန္႔ေပးရင္ရတယ္လို႔ ဗိုလ္ေန၀င္းကအေျခအေနမွန္တြက္လိုက္မိ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၅၈ခုႏွစ္အာဏာသိမ္းပြဲကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္တာပါပဲ။ ဗိုလ္ေန၀င္းတြက္တာမွန္ပါတယ္။ ဦးႏုကလည္းအာဏာကို အသာတၾကည္ထိုးေပးတာပါပဲ။ ေဆြၿငိမ္းအုပ္စုကေတာ့ အာဏာသိမ္းတာကိုေတာင္ ေထာက္ခံလိုက္ပါေသးတယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာအာဏာသိမ္းရတာ အင္မတန္လြယ္ကူတယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး အိမ္ေစာင့္ အစိုးရလို႔ ေၾကညာထားမိတဲ့အေလ်ာက္ ၁၉၆၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရတဲ့ ပထစကို အာဏာလႊဲေပးလိုက္ပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ သူ႕အုပ္စုတခုကို အေသအခ်ာ ျပင္ဆင္ တည္ေဆာက္ပါေတာ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္အပါ သူ႔ကို ပုခံုးခ်င္းယွဥ္ႏိုင္မယ္ထင္ရတဲ့၊ ႏိုင္ငံေရး ၀ကၤဘာရဲ႕အေကြ႕အခ်ိဳးေတြမွာ သူ႔ကိုအာခံမယ္လိုထင္ရတဲ့ ဆို႐ွယ္လစ္စစ္ဗိုလ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို တပ္ထဲကပ'ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ေသနတ္နဲ႔လုပ္တဲ့အစီအစဥ္မို႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လြယ္လြယ္ ကူကူပဲ ၿပီးေျမာက္သြားပါတယ္။

၁၉၆၂ခုႏွစ္အာဏာသိမ္းတာဟာ ရာသက္ပန္အစိုးရတရပ္ထူေထာင္တာပါပဲ။ ၅၈ခုႏွစ္အာဏာသိမ္းမႈဟာ အစမ္း အာဏာသိမ္းတာ၊ ၆၂ခုႏွစ္အာဏာသိမ္းမႈဟာ တကယ္တမ္းအာဏာသိမ္းတာလို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ဗမာႏိုင္ငံမွာ ေသနတ္ကိုအမိန္႔ေပးႏိုင္သူဟာ အစိုးရကိုအမိန္႔ေပးႏိုင္တဲ့အဆင့္ကေန ေသနတ္ကိုအမိန္႔ေပးႏိုင္သူဟာ အစိုးရလုပ္တယ္ ဆိုတဲ့အဆင့္ကို ေရာက္သြားပါၿပီ။ ဒါကိုေျပာင္းျပန္ေျပာရရင္ ေသနတ္ကိုအမိန္႔မေပးႏိုင္ရင္ အစိုးရမလုပ္ခ်င္နဲ႕လို႔ ေလာဂ်စ္ဆြဲယူလို႔ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ သက္တမ္း႐ွည္လာေတာ့ ဗမာျပည္စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ကို အုတ္ျမစ္ခ် အသက္သြင္းခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းအပါ ထိပ္သီးအေျမာက္အျမားဟာ ေသနတ္ကိုအမိန္႔ေပးႏိုင္တဲ့ ေနရာကေန စြန္႔ခြာတယ္ဆိုတာနဲ႕ ေသနတ္ကိုအမိန္႔ေပးတဲ့ တျခားတေယာက္ကသူတို႔ကိုျပန္အမိန္႔ေပးတာေတြ ခံၾကရပါေတာ့တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းအျဖစ္ကေန သင္ခန္းစာယူထားတဲ့ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊတို႔ေရးဆြဲလိုက္တဲ့ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒမွာ သူတို႔ရဲ႕ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြကတင္လာမယ့္ လႊတ္ေတာ္ေတြကေန ေသနတ္ကို(တပ္ကို)အမိန္႔မေပးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပမ္းစားေရးဆြဲထားတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို သတိႁပုပါ။ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌနဲ႕၀န္ႀကီးခ်ဳပ္-သမတခန္႔ထားတာထက္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးနဲ႕ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ခန္႔ထားတာေတြက ပိုၿပီးၾကန္႔ၾကာေနတာတို႔ဟာ တိုင္းျပည္မွာဘယ္တာ၀န္၊ ဘယ္ရာထူးက အေရးပါဆံုး ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ျပသေနတာတမ်ိဳးပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ အစိုးရထဲက အစိုးရဆိုတာထက္ ဆိုးတဲ့ အစိုးရ အျပင္က အစိုးရလို႔ဆိုရမယ့္ အကလက (အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရး ႏွင့္လံုႃခံုေရးေကာင္စီ) ဆိုတာကလည္း တသီးတျခား၊ ထီးထီးမားမားတည္႐ွိေနပါေသးတယ္။

ဒီလိုသိသာထင္႐ွားတဲ့အခ်က္ေတြ ႐ွိေနပါလ်က္ကနဲ႔လည္း နဂိုကတည္းကနအဖစစ္အစိုးရကို အသိအမွတ္ႁပု လူရာ သြင္းခ်င္ေနၾကတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပက လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အဖြဲ႔အစည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ဟာ ၾကပ္ေျပးမွာလႊတ္ေတာ္တခု ေပၚလိုက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ပဲ အရပ္သားအစိုးရျဖစ္ၿပီ လို႔တမ်ိဳး၊ အရင္ကထက္ေတာ့ ေတာ္ေသးတာပဲဆိုလို႔ တမ်ိဳးမ်ိဳး တေကာင္ထဲရတဲ့ ဖြတ္ကေလးကို ေခါင္းပြတ္ၾကည့္၊ အၿမီးလွန္ၾကည့္ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ မေမ့သင့္တာက အစိုးရတရပ္ဟာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသဏၭာန္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာပဲျဖစ္ေစ၊ တျခားဘယ္သဏၭာန္နဲ႕ဖြဲ႔စည္းထားတာပဲျဖစ္ေစ စစ္တပ္ကို ျပည္သူ လူထုခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္က ခြဲထုတ္ၿပီး သီးသန္႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားရင္ အဲဒီအစိုးရဟာ စစ္အာဏာ႐ွင္အစိုးရပဲျဖစ္ေနမွာပဲဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ အ၀တ္အစား၊ အေျပာစကား၊ အေရးအၾကြားေတြကို ၾကည့္ၿပီး သတ္မွတ္ေနလို႔ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအရ ညံ့ဖ်င္းရာ က်လြန္းတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ တပ္မေတာ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အဓိကအက်ဆံုးျပႆနာဟာ တပ္မေတာ္က ိုျပည္သူလူထုရဲ႕ကြပ္ကဲမႈ ေအာက္ျပန္ပို႔ေရးျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ျပည္သူလူထုကို အစစ္အမွန္ ကိုယ္စားႁပုတဲ့ အစိုးရတရပ္ရဲ႕ အမိန္႔ကိုနာခံတဲ့ တပ္ျဖစ္ေစဖိုျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ နအဖရဲ႕၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုအရဆိုရင္ ဒီစစ္တပ္ႀကီးဟာအကလက (အမ်ိဳးသားကာကြယ္ ေရးႏွင့္လံုႃခံုေရးေကာင္စီ) နဲ႕ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရဲ႕အမိန္႔ကိုပဲ နာခံမယ္ဆိုတာလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒီစစ္အုပ္စု တခုရဲ႕လက္ကိုင္တုတ္လိုျဖစ္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဂုပ္ေပၚမွာ၀ဲေနတဲ့ဓား၊ တိုင္းျပည္အထက္မွာပ်ံ၀ဲၿခိမ္း ေျခာက္ေနတဲ့ ဗံုးႀကံေလယာဥ္ႀကီးလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ စစ္တပ္ကို စစ္တန္းလ်ား ပို႔ရမယ့္အစား လႊတ္ေတာ္ထဲ၊ အိမ္ဦးခန္း ထဲကိုေခၚသြင္းလာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါ့အျပင္ လႊတ္ေတာ္က မခ်ဳပ္ထိန္းႏိုင္တ ဲ့ဒီစစ္တပ္ကို အခ်ိန္မေ႐ြးအာဏာသိမ္းပိုင္ခြင့္ေတြ ေပးထားပါတယ္။

အခုလိုျပည္သူနဲ႕စစ္တပ္ဆက္ဆံေရးမွာ ဘုရားကားေအာက္ေမ်ာက္ကားအထက္ျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားကိုျပန္ မေျပာင္းႏိုင္ေသးသေ႐ြ႕ တိုင္းျပည္ဟာစစ္တပ္ရဲ႕အႏိုင္က်င့္မႈကို ခံေနရပါလိမ့္မယ္။ ျပည္သူလူထုကို စစ္တပ္ရဲ႕လုပ္စာ စားေနရတယ္ဆိုတဲ့ အျမင္မ်ိဳးဖယ္႐ွားၿပီး ျပည္သူလူထုဟာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ေမြးမိဘ၊ ေကၽြးမိဘျဖစ္ေၾကာင္း တပ္မေတာ္သားေတြကို သေဘာေပါက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ သဘာ၀ကပ္ေဘးေတြ ႀကံဳေတြ႔ရရင္ တပ္မေတာ္ဟာ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာလို ေ႐ွ႔တန္းကထြက္လာၿပီး လူထုကိုကူညီ။ ကယ္ဆယ္တဲ့အေနအထား မ်ိဳးျပန္ေရာက္မွ လူထုနဲ႔တပ္မေတာ္ဆက္ဆံေရးလည္း တျဖည္းျဖည္းပံုမွန္ဆီျပန္ေရာက္မွာပါ။ အဲဒီလိုမဟုတ္လို႔ကေတာ့ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊတို႕ေကၽြးေမြးတာစားၿပီး လူထုအေပၚႏိုင္စားေနတဲ့ လူထုခ်ဥ္ဖတ္ပဲျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။