ျမတ္ႏုိးစြာ ဆုိခ်င္တယ္
ယံုတ၀က္ မယံုတ၀က္
မလုပ္ပါနဲ႔
႐ူးမုိက္စြာ ခ်စ္တာပါ။
စဲြလမ္းတယ္
မျမင္ရရင္ ႐ူးခ်င္တယ္
ေတာင့္တတာ
ေနတုိင္းကုိ
လြမ္းစိတ္နဲ႔ ခ်စ္တာပါ။
အႀကိမ္တစ္ေထာင္မက
ေျပာေနရလဲ
ရင္ထဲက စကားလံုးေတြ
မကုန္ခမ္းႏုိင္ေအာင္
ခ်စ္တာပါ ။
ငါ မင္းကုိ
ဘ၀တစ္ခုလံုးအတြက္
သိပ္ခ်စ္တယ္။
ပိုးစုန္းၾကဴးခ်စ္သူ
ေရာင္စံုတိမ္လႊာၾကားက
ေအးျမၾကည္လင္တဲ့
စႏၵာအလင္းအရွင္။
ၾကယ္တာယာဆိုတဲ့
အေျခြအရံေတြနဲ႔
ျမင့္ျမတ္ျခင္းရဲ့ေ၀ယံမွာ
ယမင္းသခင္မဟာ
နန္းထိုက္စံသူပါကြယ။္
က်၀့္အဲဆိုတဲ့ အက်ည္းတန္ဟာ
မ၀ံ့မရဲနဲ႔ အံု႔ပုန္းအခ်စ္ရြက္ေတြၾကားက
ပုန္းလွ်ဳိးေနရတဲ့ ပုိးစုန္းၾကဴးငယ္ပါ
မွိတ္တုတ္အလင္းေတြသာပို္င္ဆိုင္တဲ့
ဂုဏ္ျဒပ္မဲ့အလင္းႏံုျခာမြဲသူဘ၀မို႔
လမင္းၾကီးနဲ႔အလင္းျပိဳင္ပြဲမွာ
လင္းအားမယွဥ္ျပိဳင္္၀ံ့သူပါ။
လသာညေတြမွာ
ပိုးစုန္းၾကဴးေလးေတြလို
လမင္းေလးကိုလြမ္းဆြတ္ရင္း
လမိုက္ညေတြမွာသာ
ေရာင္၀ါေပၚလြင္နိုင္သူမို႔
ခ်စ္သူလမင္းေလးရယ္
လင္းအားခ်င္းမတူညီနိုင္ေသးတဲ့အခိုက္မွာ
တံတိုင္းကမၻာပါ ျခားကာေနေတာ့
တစ္ခဏတာေ၀းကြာခ်ိန္မွာ
အခ်စ္ကစုေပးထားတဲ့
အလြမ္းဓါတ္စာေတြနဲ႔
အဟာရျပဳရင္း
အသက္ဆက္ေနမယ္
ဆံုဆည္းနိုင္မဲ့ခ်ိန္ခါ
လမိုက္ညဆီကိုေပါ့
က်၀့္
13 October 2010
ပိုးစုန္းၾကဴးခ်စ္သူ
Etiketter: ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 kommentarer:
Post a Comment